Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Η έκθεση του «Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης» μπορεί να «δικαιώνει» πολλούς στην Αθήνα, αλλά πιθανότατα απευθύνεται κυρίως σε Βερολίνο, Φρανκφούρτη και Βρυξέλλες
Η αλήθεια είναι ότι η έκθεση του «Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης» του ΔΝΤ (ΙΕΟ) δεν ήταν μια ακόμη ομολογία λαθών του Ταμείου στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά η πληρέστερη «δήλωση μετανοίας» για το μεγαλύτερο φιάσκο της ιστορίας του.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της δεν ήταν τόσο σε αυτή καθεαυτή την απαρίθμηση των «λαθών», πολλά από τα οποία έχουν αρχίσει να ομολογούνται ήδη από τα τέλη του 2012, όσο στην πολιτική ερμηνεία τους από τους ίδιους τους «ανεξάρτητους» αξιολογητές. Ακόμη και η επισήμανσή τους ότι δεν είχαν ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλα τα συναφή έγγραφα του ΔΝΤ αποκαλύπτει ότι ακόμη και εντός του Ταμείου, ανάμεσα στα τεχνοκρατικά του στελέχη, διεξήχθη ένας αληθινός «ψυχρός πόλεμος» για την κατασκευή των στοιχείων που θα επηρέαζαν τις αποφάσεις του. Αν το ΔΝΤ, όπως και οι άλλοι θεσμοί της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης που πρωταγωνίστησαν στην ελληνική τραγωδία ήταν εντεταγμένοι σε ένα διεθνές σύστημα λογοδοσίας, κανονικά με βάση αυτή την τελευταία έκθεση θα έπρεπε να διεξαχθεί ένα διεθνές δικαστήριο με δεκάδες κατηγορουμένους: από τον Στρος Καν και τη Λαγκάρντ, μέχρι τους προέδρους της Κομισιόν, του Eurogroup και της ΕΚΤ. Αλλά, ως γνωστόν, το ΔΝΤ δεν λογοδοτεί σε κανέναν πλην των κρατών-μεγαλομετόχων του (πρωτίστως τις ΗΠΑ), το Eurogroup είναι ένα «άτυπο όργανο» της Ευρωζώνης, χωρίς καμιά υποχρέωση λογοδοσίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η ΕΚΤ είναι «ανεξάρτητη» από κάθε πολιτικό θεσμό της Ε.Ε. και η Κομισιόν είναι απλώς «εισηγητής» αποφάσεων που λαμβάνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Έχουμε, λοιπόν, ένα ομολογημένο συλλογικό έγκλημα, έχουμε ένα πλήρες κατηγορητήριο, έχουμε ένα θύμα, μια ολόκληρη χώρα, αλλά δεν έχουμε ενόχους για καταλογισμό. Το τέλειο έγκλημα.
Στην έκθεση του ΔΝΤ πολλοί είδαν κάποιας μορφής δικαίωση. Και έσπευσαν να την υπογραμμίσουν με δηλώσεις και ανακοινώσεις. Το υπουργείο Οικονομικών, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ. Φυσικά, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προτίμησαν να σιωπήσουν, παρότι υπήρξαν τα πρώτα θύματα των «λαθών» του ΔΝΤ και των πολιτικών πιέσεων της ευρωπαϊκής ηγεσίας να νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή του το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο. Λογική αντίδραση, αφού οι αξιολογητές του ΔΝΤ μεταξύ άλλων αποδομούν και το PSI, το οποίο η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προέβαλε ως κορυφαίο επίτευγμα.
Σε ποιον αληθινά απευθύνεται το ΔΝΤ
Η έκθεση του «Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης» μπορεί να «δικαιώνει» πολλούς στην Αθήνα, αλλά πιθανότατα απευθύνεται κυρίως σε Βερολίνο, Φρανκφούρτη και Βρυξέλλες
Η αλήθεια είναι ότι η έκθεση του «Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης» του ΔΝΤ (ΙΕΟ) δεν ήταν μια ακόμη ομολογία λαθών του Ταμείου στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά η πληρέστερη «δήλωση μετανοίας» για το μεγαλύτερο φιάσκο της ιστορίας του.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της δεν ήταν τόσο σε αυτή καθεαυτή την απαρίθμηση των «λαθών», πολλά από τα οποία έχουν αρχίσει να ομολογούνται ήδη από τα τέλη του 2012, όσο στην πολιτική ερμηνεία τους από τους ίδιους τους «ανεξάρτητους» αξιολογητές. Ακόμη και η επισήμανσή τους ότι δεν είχαν ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλα τα συναφή έγγραφα του ΔΝΤ αποκαλύπτει ότι ακόμη και εντός του Ταμείου, ανάμεσα στα τεχνοκρατικά του στελέχη, διεξήχθη ένας αληθινός «ψυχρός πόλεμος» για την κατασκευή των στοιχείων που θα επηρέαζαν τις αποφάσεις του. Αν το ΔΝΤ, όπως και οι άλλοι θεσμοί της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης που πρωταγωνίστησαν στην ελληνική τραγωδία ήταν εντεταγμένοι σε ένα διεθνές σύστημα λογοδοσίας, κανονικά με βάση αυτή την τελευταία έκθεση θα έπρεπε να διεξαχθεί ένα διεθνές δικαστήριο με δεκάδες κατηγορουμένους: από τον Στρος Καν και τη Λαγκάρντ, μέχρι τους προέδρους της Κομισιόν, του Eurogroup και της ΕΚΤ. Αλλά, ως γνωστόν, το ΔΝΤ δεν λογοδοτεί σε κανέναν πλην των κρατών-μεγαλομετόχων του (πρωτίστως τις ΗΠΑ), το Eurogroup είναι ένα «άτυπο όργανο» της Ευρωζώνης, χωρίς καμιά υποχρέωση λογοδοσίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η ΕΚΤ είναι «ανεξάρτητη» από κάθε πολιτικό θεσμό της Ε.Ε. και η Κομισιόν είναι απλώς «εισηγητής» αποφάσεων που λαμβάνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Έχουμε, λοιπόν, ένα ομολογημένο συλλογικό έγκλημα, έχουμε ένα πλήρες κατηγορητήριο, έχουμε ένα θύμα, μια ολόκληρη χώρα, αλλά δεν έχουμε ενόχους για καταλογισμό. Το τέλειο έγκλημα.
Στην έκθεση του ΔΝΤ πολλοί είδαν κάποιας μορφής δικαίωση. Και έσπευσαν να την υπογραμμίσουν με δηλώσεις και ανακοινώσεις. Το υπουργείο Οικονομικών, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ. Φυσικά, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προτίμησαν να σιωπήσουν, παρότι υπήρξαν τα πρώτα θύματα των «λαθών» του ΔΝΤ και των πολιτικών πιέσεων της ευρωπαϊκής ηγεσίας να νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή του το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο. Λογική αντίδραση, αφού οι αξιολογητές του ΔΝΤ μεταξύ άλλων αποδομούν και το PSI, το οποίο η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προέβαλε ως κορυφαίο επίτευγμα.
Σε ποιον αληθινά απευθύνεται το ΔΝΤ